Kennis & Inzicht | 8 juni 2022 | Door: Edin Mujagić

Geachte mevrouw Lagarde, welkom in Nederland

Geachte mevrouw Lagarde, Welkom in Nederland. U lijkt er ondertussen een gewoonte van de maken ons landje te bezoeken. Leuk. Sta mij toe u iets over Nederland te vertellen, een soort economische gids te spelen zeg maar.

Nederland vindt u in de top 10 van de meest innovatieve landen ter wereld. Niet alleen op het moment maar eigenlijk elk jaar. Wij zijn vrijwel altijd het best presterend euroland op die ranglijst.

Op de lijstjes waarin landen gerangschikt worden naar de kwaliteit van het leven, vindt u ons in de top 3. En wederom als het best presterend euroland. Dit postzegeltje aan de Noordzee heeft zich ook structureel genesteld in de lijst van landen waar het volgens de bewoners blij toeven is.

Niet dat ons landje perfect is en geen problemen kent, verre van, maar toch. Dat we toch tevreden zijn, zal wellicht ook iets te maken hebben met het feit dat we tot de groep van minst corrupte landen behoren. Frankrijk en Italië, om uw twee favoriete maar te noemen, vinden we trouwens op plekken 22 respectievelijk 42, maar dat even ter zijde.

Heb ik al gezegd dat ons inkomen, zowel mediaan als gemiddeld, tot de hoogste ter wereld behoort? Niet?

Oké, bij dezen dan.

Al die mooie plekken komen niet uit de lucht vallen. Nee, zij zijn het resultaat van decennialang beleid. Beleid gericht op, bijvoorbeeld, garanderen van ieders vrijheid, een prima bodem voor innovatie om te gedijen.

Innovatie die ook weelderig is doordat de onzekerheid over economische ontwikkeling beperkt is, iets wat op zijn beurt te maken heeft met gezonde overheidsfinanciën (ons motto is ’Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’), een sterke munt (waar we trots op waren), lage inflatie (fijn, hoor) en in het verlengde van dat alles lage rentes.

Er zijn ook landen die het anders geprobeerd hebben hoor. De mix van rammelende overheidsfinanciën met torenhoge begrotingstekorten en idem staatsschulden, juichende beleidsmakers als de reeds zwakke munt nog zwakker wordt en de inflatie hoog ligt bleek toch niet zo’n succes te zijn.

Wat? U wilt voorbeelden?

Italië, Griekenland, Spanje en ja, ook uw thuisland, Frankrijk, komen bij mij op.

Wij economen, dat bent u niet, vandaar ’wij’, hebben het vaak over dat correlatie geen causaal verband inhoudt. Ach, wat kunnen we lachen over talloze voorbeelden ervan. Zelf vind ik het volgens mij door ondergetekende bedacht voorbeeld ook wel leuk.

Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Nederland behoren niet tot de sterke economieën, waarin het buitenland rotsvast vertrouwen heeft, omdat ze in al die landen (semi-)Duits spreken, nee. Dat al die landen dezelfde munt-inflatie-rente-mix hadden, decennialang, als Nederland, waar ik het zojuist over had, dát is veel meer plausibel.

Misschien dat u tijdens uw bezoek aan het Rijksmuseum (mooie kunst hè, ook al mogelijk gemaakt door de vrijheid en rijkdom, dat weer het gevolg is van... afijn... het is inmiddels duidelijk denk ik) en het kantoor van De Nederlandsche Bank uw gastheren naar wat meer details kunt vragen.

Zij zullen het ook wel kunnen vertellen hoor, het zit immers in ons economisch dna (ja, het dna van DNB, een andere term die ik heb gemunt, is sterke munt is goed, lage inflatie is goed).

Geldmoord is ook iets wat uit mijn linguïstische koker komt. Het doet mij pijn te constateren dat de ECB zich daaraan schuldig maakt onder uw leiding.

Hier in Nederland nemen we bloemen mee als we op bezoek gaan bij iemand. U hoeft dat niet te doen. Breng ons gewoon een bosje verstandig monetair beleid, maak daar duurzaam, groen – dat is toch uw stokpaardje tegenwoordig, mee de volgende keer dat jullie vergaderen, zijn we ook tevreden mee hoor.

Geniet van uw bezoek in ons mooie land en neem meer mee terug naar een bosje tulpen.

Met onder voorbehoud van uw toekomstig gedrag vriendelijke groet,

Edin

Deze column is 8 juni jl. gepubliceerd in Dft.nl