2 maart 2022 | Door: Edin MujagićEdin Mujagić

Wat president Biden zegt is economische onzin

Minder afhankelijk worden van het buitenland is gewoon een eufemisme voor ’protectionisme’. Daar is geen enkele economie beter van geworden op middellange termijn. Om dat als het economische ei van Columbus te benoemen, getuigt niet bepaald van economisch inzicht.

Wat president Biden zegt is economische onzin

Lonen die verlaagd worden, dat komt niet voor, in de VS zijn de lonen in de afgelopen decennia niet één keer gedaald. En wat betreft het briljante idee om de inflatie te bestrijden door kosten te verlagen….

Staatsvijand

Toen ik Biden hoorde, moest ik onmiddellijk denken aan zijn voorganger Gerald Ford en het jaar 1974. Net als nu was de inflatie ook toen zeer hoog. Zo hoog dat president Ford die tot de staatsvijand nummer één uitriep. Hij begon een campagne die te bestrijden. Miljoenen badges met daarop WIN (Whip Inflation Now, ofwel Versla de Inflatie Nu) werden gemaakt en weggegeven.

Fords plan bevatte vele maatregelen om de inflatie terug in het hok te krijgen, zoals meer carpoolen, de thermostaat iets lager zetten of een eigen moestuintje beginnen. Zijn voorganger, president Richard Nixon, bevroor in 1971 een tijdlang alle lonen en prijzen om de inflatie te bestrijden. Die bevriezing duurde niet lang en zette geen zoden aan de dijk. Winkeliers die geen hogere prijzen mochten vragen, haalden hun producten uit de schappen en verkochten die op de zwarte markt. Het resultaat: inflatie alleen niet zichtbaar in de statistieken. Prijzen bevriezen om de inflatie te bestrijden is van dezelfde orde als het voorstel van de ooit door enkele cabaretiers opgerichte Rhinoceros Party in Canada om criminaliteit uit te bannen door alle wetten af te schaffen.

Losgekoppeld

Het vrijwel unanieme oordeel van economen over het WIN-campagne luidt inmiddels dat het een van de meest stupide economische beleidsdaden ooit is. Het zette geen zoden aan de dijk omdat het de kern van het inflatieprobleem niet raakte, namelijk dat er te veel geld in omloop was. Het is géén toeval dat de inflatie hét probleem werd in de VS, en daarbuiten, na de zomer van 1971, toen president Nixon de dollar loskoppelde van goud (dé economische gebeurtenis van afgelopen honderd jaar in mij ogen, zoals beschreven in Keerpunt 1971). Dat besluit maakte het mogelijk te veel geld bij te drukken en dát leidde tot aanhoudende inflatie. Die bestrijd je dan niet met moestuintjes, carpooling of een graadje lager in je huis maar door de geldpersen minder hard te laten draaien.

Dat is uiteindelijk gebeurd in de VS, toen in 1979 Paul Volcker (iemand die erbij was toen Nixon het besluit van 1971 nam en mij „you write a good book” toeriep toen we elkaar voor het laatst zagen) werd aangesteld als voorzitter van de Fed. Hij ging direct naar de geldpersen, wat de inflatie terug in haar hok kreeg.

Protectionisme

Ik vrees dat Bidens briljante plan ’verlaag de kosten en produceer meer in eigen land’ gedoemd is te mislukken. Protectionisme, blijkbaar de kern van zijn economisch programma, werkt, aantoonbaar, inflatieverhógend en níet inflatieverlágend! Hogere inflatie remt op termijn economische groei af en dus de groei van werkgelegenheid en verarmt de werkende Amerikaan. Gelooft u dat niet? De feiten sinds 1971, vandaar ’keerpunt’, spreken voor zich!

Deze column is 2 maart jl. gepubliceerd in Dft.nl

Over de auteur

Over de auteur
Edin Mujagić

Edin Mujagic is hoofdeconoom en onderdeel van ons beleggingcomité. Naast zijn werk bij OHV heeft Edin meerdere boeken geschreven over macro-economische en monetaire geschiedenis. Daarnaast is hij een graag geziene spreker en auteur bij gerenommeerde media.